Uh ja, hallo lieve mensen. Barry hier. Eef en Steef hebben mij gevraagd om ook een stukje te schrijven voor hun.. uh.. blog? Al dat moderne gedoe is niks voor zo'n oude bus als ik, maar ik vind dat stel wel aardig, dus vooruit..

Wat een avontuur! Als baby-bus de overtocht naar Amerika gemaakt, om jaren later dezelfde route weer af te leggen, terug naar Europa. Ik heb al zoveel meegemaakt. Ik zal jullie niet vermoeien met het hele verhaal, want daarom lezen jullie dit niet. Echter, ik kan jullie vertellen dat Eef en Steef heel anders zijn dan mijn vorige rokende, tattoo-dragende, ruige hippie-eigenaren.

Wat ben ik mooi opgeknapt he? Niet slecht voor zo'n oude Volkswagen. Die Eef en Steef hebben smaak hoor. Het kostte het nodige las- en spuitwerk, maar ik moet zeggen dat ik best trots ben op m'n complete make-over. Anders was het misschien de schroothoop wel geweest.

Ze hebben het er maar druk mee. Bij iedere stop die we maken hoor ik Steef steeds weer hetzelfde verhaal afsteken tegen de ene geïnteresseerde na de andere.
Maar, ik moet het hem nageven. Zelfs na de honderdste keer, staat hij nog steeds te stralen.
Ja, ik mag dat stel wel.

Ik moet zeggen, het was wel even wennen hoor. Knuffels, bloemetjes, vlaggetjes en een oranje badeendje als onderdeel van het interieur.
Toch heel wat anders dan die 70's flower power.
Smalle paadjes inslaan, in de hoop een rustig plekje te vinden voor een mooi filmpje, maar dan keer op keer weer in z'n achteruit moeten vanwege tegenliggers.
Gelukkig wordt er ondertussen wel gewoon een gezellig deuntje gedraaid van de Beatles of Scott McKenzie. Die muzieksmaak zullen ze wel van hun ouders hebben meegekregen.
En dan sta je eindelijk na een vermoeiende rit lekker te shinen op een camping, wordt er ineens een BH aan je antenne gehangen en een paar onderbroeken aan je buitenspiegels. Om te drogen! Wat een gekkigheid.
En de foto's hè, wat kan die jongen een hoop foto's maken van me, zeg. Vreemden trouwens ook. Maar dat zal de andere kant van de medaille wel zijn, na zo'n face-lift, denk ik.

Aan de andere kant.. mijn oliepeil wordt netjes iedere dag gecheckt, de benzine wordt dagelijks aangevuld, ze putten me niet helemaal uit, maar stoppen op tijd. Als ik echt heel vies ben, word ik gelijk weer even opgepoetst en na iedere rit krijg ik een aai over m'n neusje. Wat wil een bus nog meer?
Dan is het mij een genoegen om dit heerlijk verliefde stel op de meest mooie plekjes te brengen. Ook al liggen die plekjes op 2240m hoogte of na een route met 13 haarspeldbochten achter elkaar.
En dat poseren went ;)

Onze eerste reis met z'n drieën. En wat vermaken we ons.
Na Duitsland, mijn geboorteland en het Kleinwalsertal gaat onze reis via de Fernpass en de Brennerpas verder naar de Dolomieten en het Gardameer. Wat is Europa toch prachtig. Nooit gedacht dat ik nog zoveel van de wereld zou zien!
Maar ik zie dat Eef mijn gordijntjes weer gaat sluiten, dus die verhalen horen jullie gauw weer van Eef.

Leuk kennis met jullie te maken en wie weet krijgt mijn schrijversdebuut nog wel een vervolg..

Tschüss!!