barrydebus.reismee.nl

Once upon a time..

Once upon a time, in a kingdom far far away.. vond Princess Peartree haar Prince Charming.
Geen wit paard, maar een oranje bus. Gelukkig maar, want deze brengt de prins en de prinses overal waar ze maar willen.
Langs bergen en dalen, langs burchten en kastelen.

Het avontuur gaat verder via de Romantische Strasse in Duitsland.
We bezoeken Schloss Neuschwangstein, het kasteel van Koning Ludwig II, wat model heeft gestaan voor het bekende Disney kasteel. 'Mad King' Ludwig mag dan wel gek verklaard zijn, maar hij wist wel prachtige kastelen te ontwerpen.

Ons nog wanend in een sprookje, rijden we verder op de Romantische Strasse en vinden een toepasselijke camping, Romantik am Lech. Helaas is het gauw gedaan met de romantiek en binnen 5 minuten spat onze sprookjesbubbel.
Wat een rare camping!
Misschien had de Poolse eigenaar, die 'subtiel' vroeg of we een rekening wilden bij aanmelden, al een waarschuwing moeten zijn. Het aantal luxueuze caravans van 10 meter in lengte, met stuk voor stuk een Mercedes én een Audi ervoor, klopte toch niet helemaal in het vakantieplaatje. Ook stonden er verdacht veel busjes van schoonmaakbedrijven. Tel daar de grimmige, 'unheimliche' sfeer bij op en je kunt je voorstellen dat we de volgende ochtend in alle vroegte weer zo snel mogelijk vertrokken.

Gelukkig hervinden we al gauw de romantiek en wel in de gezellige dorpjes van Donauwörth, Nördlingen, Dinkelsbühl en Rothenburg ob der Tauber. Stuk voor stuk dorpjes met gezellig gekleurde peperkoekhuisjes en middeleeuwse stadsmuren en porten. De laatste was overspoeld door toeristen, maar zeker de leukste van allemaal. We genieten van Kaffee und Kuchen en Steef verrast me met een plaatselijke specialiteit: de Schneeball. Laten we zeggen dat het mooi gevlochten deegballetje er lekkerder uitziet, dan dat hij smaakt :)

We proberen de rest van de route uit te stippelen en besluiten richting Heidelberg te rijden, een deel van de Weinstrasse te pakken en daar het diepe Rijndal in te gaan. We verbazen ons over de vele campings/camperplekken langs het water, maar direct aan de drukke weg. Honderden bakbeesten van campers met mensen die overduidelijk het worstje op hun bord in de gaten moeten houden, opdat het voorbijrazende verkeer deze laat wegwapperen.
Wij houden toch van iets meer rust en kiezen een campinkje wat verder weg van de Rijnoever.
In deze rust zou ik toch zweren dat ik Lorelai hoorde zingen..

De volgende dag laten we Sjaak de Navi een prachtige route uitzoeken langs wijngaarden en de Moezel. We bezoeken nog een middeleeuws kasteeltje, Burg Eltz, waar we nog een heerlijke wandeling maken.
Via Bernkastel-Kues rijden we richting Kyllburg, om daar onze reis officieel af te sluiten.
We genieten van het weer, het zwembad en de BBQ en kunnen niet geloven dat het er alweer op zit.

Wat was het een prachtige reis, onze huwelijksreis, ons eerste echte avontuur met Barry.
Wat hebben we genoten, van de natuur, de rust, de prachtige routes en vooral van elkaar.

Vijf jaar geleden begon ons sprookje samen. Princess Peartree vond haar Prince Charming en sindsdien is elke dag een avontuur.
Samen met Barry zullen we nog vele avonturen gaan beleven. Avonturen die ons leven verrijken door het ontdekken van bijzondere plekken, unieke ervaringen en mooie herinneringen voor het leven.

And they lived happily ever after..

The End.

La Vita è Barry.. uh, Bella!

Zoals Barry al zei, laten we het Kleinwalsertal achter ons en rijden we richting de Fernpass. Gezellig tuffend naderen we de Brennerpas en ook deze passeren we, op wat file na, fluitend. Op naar het Bella Italia!

We stoppen bij Lago di Braies in Zuid-Tirol. Ondanks dat we toch echt de Italiaanse grens zijn gepasseerd, verzekerd het mannetje van de parkeerplaats (uno ora uno euro) ons dat ze gewoon bij Oostenrijk horen. Iemand heeft de grens gewoon verkeerd getrokken.
Het valt ons inderdaad op dat bijna iedereen Duits praat, de huizen in Oostenrijkse stijl zijn, compleet met geraniums aan het balkon en alles tweetalig staat aangegeven.
De Pragser Wildsee, zoals het Lago in het Duits heet, beneemt ons de adem.
We besluiten de echte toerist te spelen en in een (huwelijks)bootje te stappen. Steef laat z'n spierballen zien en roeit ons richting het midden van het meer. Wat een pláátje!

Trots op ons romantisch hoogtepuntje, keren we terug naar Barry (die voor de zoveelste keer op de foto wordt gezet) en rijden richting de camping.
Onze navigatie heeft er een houtje van om de meest toeristische route te kiezen, zonder dat we dit altijd door hebben. Ook dit keer heeft Sjaak (alles en iedereen heeft bij ons een naam) weer een leuke uitgezocht. Een smal, erg stijl bergpaadje, lijkt ons niet de meest geschikte route voor Barry, maar we kunnen niet meer terug. We staan her en der wat doodsangsten uit, vooral nadat Barry z'n motor even afslaat, maar gelukkig komen we heelhuids aan in Marebbe di San Viglio, aan de rand van de Dolomieten.
We genieten van een echte Italiaanse pizza, die we gewoon in het Duits bestellen, en genieten van een heerlijke nachtrust.

De volgende dag staat er een rondje moutainbiken op het programma. Steef heeft een leuke route opgezocht en we fietsen enthousiast naar de gondel.
Helaas, die gaat nog niet.
Dat wordt de berg op fietsen.
Eef vindt een beetje berg op fietsen niet zo erg. In de Eifel heeft ze bewezen dat ze het kan. Maar dit is wel even een berg 2.0, zeg!
Van bocht naar bocht, stoppen, drinken, uit hijgen en weer verder. Heel langzaam naderen we de top.
Die laatste steile helling gaat mij te ver, maar dan.. Dan mag je naar beneden!
Zeer voldaan stoppen we in het dorpje nog voor een lekker gebakje en hierna doet Steef nog een rondje. Eef mag dan wel bekaf zijn, maar Steef begon net een beetje warm te draaien..

We besluiten het échte Italië op te zoeken en rijden door naar Lago di Garda, oftewel het Gardameer. Hier lijkt geen sprake te zijn van een voorseizoen. Het barst van de Nederlandse en Duitse toeristen. Echt wat voor ons. Nadat we schrikken van de prijs voor een nachtje kamperen bij de boer, kiezen we toch maar voor zo'n massacamping, inclusief animatieteam, met onze ACSI korting (je bent Nederlander of je bent het niet).
Het is even wennen, maar al gauw voelt Steef zich al helemaal thuis: iedere avond even met de buren dansen op 'Aramsamsam' en meezingen met de Duitse 'ik heb een tante uit Marokko en die komt..'

We genieten drie dagen van het über toeristische Bardolino en Lazise, luieren wat aan het zwembad en pikken een dagje Verona om de romantiek van Romeo en Julia op te snuiven.
We rijden langs de minder bekende westkust van het meer weer naar boven en maken nog een korte stop bij het noordelijkste puntje, Riva del Garda, waar we de vertrouwde bergen weer kunnen zien.

We duiken terug de Dolomieten in en zoeken een mooi plekje in Campitello. Ook dit keer moet Barry een flinke berg over en we stoppen even op 2240m om een fotootje te maken. Grote kans dat Barry nog nooit zo hoog is geweest!
Wat een uitzicht. Het ruige gebergte van de Dolomieten doet ons iets. We worden er stil van.

We hebben dit plekje uitgezocht om ons voorgenomen plan tot uitvoering te brengen. Namelijk het fietsen van de Sella Ronda. 's Winters kun je deze tocht door de vier verschillende dalen rondom het Sellamassief skiën/boarden en 's zomers kan dit dus met de mountainbike gedaan worden. Een pittige tocht van 56km, inclusief skiliften. Hoe dit precies werkt met een fiets weten we niet, maar daar gaan we gauw genoeg achterkomen.

De eerste grote gipfel (daar rijdt je je fiets gewoon in) brengt ons helemaal boven. We spotten twee Murmeltieren en zijn onder de indruk van waar we staan met onze fiets. Na de nodige foto's, stappen we op en beginnen aan de eerste downhill. Eef vindt dit toch wel een beetje spannend, maar al gauw krijg ik wat meer zelfvertrouwen. De route staat niet bijster goed aangegeven, maar we kijken regelmatig op de routekaart die we mee hebben genomen.
Na enige tijd fietsen, waarvan veel downhill, merk ik dat mijn remmen het steeds minder goed doen.
Na een domme val, staat Steef er op dat ik zijn fiets neem (wat is het toch een gentleman, he?) en vervolgen we de route.
Na een flinke klim (voor Eef) staan we bij de gondel en worden de fietsen er behendig in geholpen door een liftmannetje. Past precies, twee man en twee fietsen. Ook boven is er hulp om de fietsen er weer uit te krijgen.
Het is een prachtige omgeving. Ongelooflijk om hier te biken!
Na een ontzettend gave singletrack heeft Eef de smaak te pakken. Dit is echt kicken!
Dan maken we mee hoe ze een stoeltjeslift gebruiken voor mountainbikers. Er is aan de bovenkant een haak bevestigd, waar ze de fiets gewoon aan hangen. Boven staat er weer een mannetje klaar om de fiets eraf te halen. Hoe geweldig!

Iets te enthousiast ga ik in een steile bocht weer onderuit. Iets serieuzer nu. Maar ook de flinke blauwe plekken en schrammen houden me niet tegen.
De remmen van mijn fiets, waar Steef al die tijd al op fiets, echter wel. Na driekwart Sella Ronda besluiten we dat het te gevaarlijk is om door te gaan, met pijn in ons hart. Wat balen we hiervan zeg!
Maar wat was het mooi, wat een ervaring!

De volgende dag rijden we met Barry langs een berghut waar we de dag ervoor ook gefietst hebben. Wat een heerlijk plekje.
We drinken een kop koffie en nemen de omgeving in ons op.
Ja. We hebben de Dolomieten in ons hart gesloten. Hier komen we terug. Met een nieuwe fiets. En dan zullen we de Ronda afmaken.

Voor nu zeggen we de Dolomieten gedag en rijden weer richting Oostenrijk. We maken plannen voor de terugreis en we maken plannen voor de toekomst. Eén ding is zeker: vier weken is veel te weinig.
Barry heeft de smaak te pakken en wij ook.
We prijzen ons gelukkig dat we zo veel van de wereld hebben gezien, maar beseffen ook dat er nog veel en veel meer is.

We hebben nog ruim een week om nog een stukje Europa te ontdekken. En daar gaan we nog volop van genieten!

Stay tuned for more Eef & Steef on their honeymoon with Barry!

Barry vertelt..

Uh ja, hallo lieve mensen. Barry hier. Eef en Steef hebben mij gevraagd om ook een stukje te schrijven voor hun.. uh.. blog? Al dat moderne gedoe is niks voor zo'n oude bus als ik, maar ik vind dat stel wel aardig, dus vooruit..

Wat een avontuur! Als baby-bus de overtocht naar Amerika gemaakt, om jaren later dezelfde route weer af te leggen, terug naar Europa. Ik heb al zoveel meegemaakt. Ik zal jullie niet vermoeien met het hele verhaal, want daarom lezen jullie dit niet. Echter, ik kan jullie vertellen dat Eef en Steef heel anders zijn dan mijn vorige rokende, tattoo-dragende, ruige hippie-eigenaren.

Wat ben ik mooi opgeknapt he? Niet slecht voor zo'n oude Volkswagen. Die Eef en Steef hebben smaak hoor. Het kostte het nodige las- en spuitwerk, maar ik moet zeggen dat ik best trots ben op m'n complete make-over. Anders was het misschien de schroothoop wel geweest.

Ze hebben het er maar druk mee. Bij iedere stop die we maken hoor ik Steef steeds weer hetzelfde verhaal afsteken tegen de ene geïnteresseerde na de andere.
Maar, ik moet het hem nageven. Zelfs na de honderdste keer, staat hij nog steeds te stralen.
Ja, ik mag dat stel wel.

Ik moet zeggen, het was wel even wennen hoor. Knuffels, bloemetjes, vlaggetjes en een oranje badeendje als onderdeel van het interieur.
Toch heel wat anders dan die 70's flower power.
Smalle paadjes inslaan, in de hoop een rustig plekje te vinden voor een mooi filmpje, maar dan keer op keer weer in z'n achteruit moeten vanwege tegenliggers.
Gelukkig wordt er ondertussen wel gewoon een gezellig deuntje gedraaid van de Beatles of Scott McKenzie. Die muzieksmaak zullen ze wel van hun ouders hebben meegekregen.
En dan sta je eindelijk na een vermoeiende rit lekker te shinen op een camping, wordt er ineens een BH aan je antenne gehangen en een paar onderbroeken aan je buitenspiegels. Om te drogen! Wat een gekkigheid.
En de foto's hè, wat kan die jongen een hoop foto's maken van me, zeg. Vreemden trouwens ook. Maar dat zal de andere kant van de medaille wel zijn, na zo'n face-lift, denk ik.

Aan de andere kant.. mijn oliepeil wordt netjes iedere dag gecheckt, de benzine wordt dagelijks aangevuld, ze putten me niet helemaal uit, maar stoppen op tijd. Als ik echt heel vies ben, word ik gelijk weer even opgepoetst en na iedere rit krijg ik een aai over m'n neusje. Wat wil een bus nog meer?
Dan is het mij een genoegen om dit heerlijk verliefde stel op de meest mooie plekjes te brengen. Ook al liggen die plekjes op 2240m hoogte of na een route met 13 haarspeldbochten achter elkaar.
En dat poseren went ;)

Onze eerste reis met z'n drieën. En wat vermaken we ons.
Na Duitsland, mijn geboorteland en het Kleinwalsertal gaat onze reis via de Fernpass en de Brennerpas verder naar de Dolomieten en het Gardameer. Wat is Europa toch prachtig. Nooit gedacht dat ik nog zoveel van de wereld zou zien!
Maar ik zie dat Eef mijn gordijntjes weer gaat sluiten, dus die verhalen horen jullie gauw weer van Eef.

Leuk kennis met jullie te maken en wie weet krijgt mijn schrijversdebuut nog wel een vervolg..

Tschüss!!

Barry in the Mountains

Nog volledig in de roes van onze fantastische bruiloft (wat was het een goed feestje, hè?), binden we onze fietsen achterop bij Barry en bevestigen we de 'Just Married' vlaggetjes.
Arie, Nel en de rest van de Jagerstee zwaaien ons uit en there we go: Eef, Steef en Barry de Bus op huwelijksreis!

We besluiten het rustig aan te doen, hoe kan het ook anders. Onze eerste stop wordt Voerendaal, Zuid Limburg. Op steenworp afstand van het drielandenpunt.
Aangezien ik deze laatste nog nooit bezocht heb, pakken we de fiets. Zwoegend door de bergen van Limburg (bergen ja, heuvels ammehoela) hebben we onze eerste sportieve activiteit te pakken.
Nou, prachtig hoor dat drielanden punt: check! Ik vond de Limburgse rijstevlaai lekkerder.
Ook onze eerste plensbui en lekke band kunnen we alvast afstrepen.

De reis gaat verder naar de watervallen van Coo. En laat dat nu een plekje zijn uit onze gekregen reisgids. Het oranje badeendje dopen we tot Harry en we maken vrolijk een foto met hem voor camping 'Cascade'!

Om in de romantische sferen te blijven, maken we nog even een stop in Kyllburg. We fietsen 'ons' rondje en ik vond het pad er maar saai uitzien, zonder die leuke gekleurde bordjes met 'let the adventure begin' en 'wil je met me trouwen?'
Wel leuk dat we nu allebei een ringetje om onze vinger hebben :)

Dan begint het echte avontuur en laten we Barry ons naar onbekende plekken rijden. Onderweg zijn we druk bezig om naar iedereen terug te zwaaien, Barry is een bezienswaardigheid!
Via Naturpark Pfälzerwald naar Baden-Baden en via de Schwarzwald Hochstrasse langs de peperkoek huisjes van Schiltach. We overnachten op prachtige campings en genieten van de prachtige uitzichten.
Dagelijks spreken we mensen die even komen zeggen hoe mooi ze Barry vinden en horen we hun verhalen van vroeger, uit de tijd van jonge Barry.

In Triberg bezoeken we Deutschland's Höchste Wasserfall. We betalen €5 entree per persoon en nog een euro extra omdat ik zonodig de eekhoorns wil voeren. Pure oplichterij, want er is geen eekhoorn te bekennen. Gelukkig smaken de pelpinda's ons ook prima!

Onze volgende stop is Simonswald, waar we onze eerste echte (Europese) hike doen. Wat een natuurpracht is het Zwarte Woud toch!
De route vervolgt zich via de Titisee (waar een wild zwijn zich 's nachts opnieuw te goed doet aan mijn teenslipper die net nieuw was) en de Schluchsee, waarna we het Zwarte Woud verlaten en doorrijden naar de Bodensee.
We kamperen tussen de wijnranken en bezoeken het schattige Meersburg waar we na 1 glas Meerburgse wijn al aangeschoten zijn (het was een heel groot glas..)

Barry vindt het hoog tijd voor een nieuw land en wil het nog hoger opzoeken.
Zoals we ons drie maanden geleden hadden voorgenomen, gaan we eens kijken hoe het Kleinwalsertal er in de zomer uitziet.
We passeren de Oostenrijkse grens en Barry rijdt zonder moeite door berg en dal.
In Riezlern vinden we de eerste Oostenrijker die de Oostenrijkse 'Gemütlichkeit' niet kent. Niet voor één gat te vangen, rijden we door naar Baad, oftewel 'het eind van de wereld' (oké, eind van het dal dan).
We worden hartelijk ontvangen door niemand minder dan het nichtje van mevrouw Etschmann (de Peerebomen onder ons wel bekend). Ze feliciteert ons hartelijk met ons recente huwelijk en wijst het kersverse echtpaar Butter een prachtig plekje op een bijzonder mooie camping.

De volgende dag nemen we ons voor om 'Gottesacker im Sommer' te aanschouwen en zoeken op internet een mooie wandeling uit. De Walserbus brengt ons naar Ifen, maar helaas is de Ifenbahn nog gesloten (hij gaat pas over twee dagen open).
Op de bordjes zoeken we een andere bestemming uit en beginnen aan onze tocht.
We genieten van het geluid van de koeienbellen (Oostenrijkser kan niet), de watertjes, de uitgestrekte weilanden en de hoge bergen die ons omringen.
Na een flinke klim zijn we bij de berghut en besluiten dat het zonde is om dezelfde weg terug te lopen.
In plaats daarvan nemen we de route die ons terug leidt naar Baad, óver de bergkam op ruim 1800m. Net echt. En dat terwijl ik er vroeger zo'n hekel aan had, toch pap?
We passeren tientallen mensen, maar geen enkele heeft ook maar een leeftijd die bij die van ons in de buurt komt. Het is dan ook het seizoen van de 'bejaarden en klaplopers'. Ook loopt er geen een op All Stars...
Terug bij Barry proosten we met een welverdiende Weizen op een fantastische wandeling. Dat hebben we maar mooi geflikt!
Kleinwalsertal is minstens zo mooi in de zomer als in de winter.

Zoals elke avond, maken we Barry klaar voor de nacht. De oranje geruite gordijntjes gaan dicht, het bedje wordt opengeklapt en het waterkokertje gaat aan.
We genieten intens van de tijd samen en de prachtige dingen die we de afgelopen twee weken hebben gezien en gedaan.
En we hebben nog twee weken, wat een geluk!

The moutains are calling and Barry must go..

Barry de Bus op huwelijksreis

Hallo en welkom op onze nieuwe reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor de mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Stephan en Eveline